ما، معصومه باقری و صالح برادران امینی با همراهی پدر و مادر معصومه در کیلان، تصمیم گرفتیم فضایی که می‌توانست خانه و استراحتگاه ییلاقی باشد را تبدیل به فضایی برای گفت‌وگوی نقادانه کنیم.
از تصمیم تا اجرا راه درازی بود، طراحی و بازسازی بخشی از بنا که در دسترس ما بود تا لطف پدر و مادر معصومه که در فرآیند بازسازی و ساختِ بخشهای جدید کمکمان کردند، کم کم به این فضا شکل داد.
فضایی که با عشق برای حضور افراد شاخص و درگرفتن بحث‌های جذاب آماده شده است.
امیدواریم با حضور در این فضا، بخشی از عشق از ما را بگیرید و بخشی از عشق خودتان را با گفت‌وگوی نقادانه برای ما به جا بگذارید، که این فضا با حضور شما ارزشمند می‌شود.
این ساختمان که در سال 1302 به عنوان خانه بنا شده بود، از سال 1330 حدود ربع قرن، مدرسه‌ی دخترانه‌ی شهر کیلان از توابع شهرستان دماوند شده تا محصلین دختر این شهر و روستاهای اطراف از تحصیل بازنمانند. پس از این مدت با تأسیس مدرسه توسط وزارت آموزش و پرورش، این ساختمان دوباره به خانواده‌ی حاجی‌طیبی بازگردانده شده و به عنوان خانه مورد استفاده بوده.
نسل مادران و مادربزرگان کنونی کیلان، در این بنا درس خوانده‌اند، باسواد شده‌اند و به فرزندانشان انتقال داده‌اند.
به همین دلیل با بازسازی بخشی از بنا، سعی در حفظ و مرمت بنا و فراتر از آن، احیای کارکردِ مدرسه در دورانی مدرن شده. مدرسه‌ای برای گفت‌وگوی نقادانه و خلاقانه. جایی که همچنان زنده و زایا باشد.
